top of page

CRÓNICAS FROILÁNICAS - unha nova esperanza

Con vista a ilustrar à militáncia e a deixar meridianamente claras determinadas falsidades que se verqueron gratuitamente desde a imprensa felipesextista, colocamos aqui o episódio primeiro da Saga Crónicas Froilánicas (en dialecto saavedrino abaixo)

2 de xuño do ano do señor de 2014, nas remotas e salvaxes terras do milenário Reino da Galiza. Unha caterva de nobres irredentos fundan a liga do Partido Froilanista e xuran lealdade a D.Froilán III.

En tal data Don Juan Carlos I, o Rei Bribón, sentando-se por derradeira vez no trono pequeno-imperial, anunciava a sua abdicazón no benxamín, Felipe o Usurpador. Apelando à sua femínea condizón, o postreiro antollo do Bribón esnaquizava todo direito de nacemento de Dona Elena, a primoxénita e única flor sen mácula sobre o mármoleo pavemento da licenciosa corte hispánica.

A aparentemente excéntrica veleidade real procurava, en verdade, conculcar baixo unha grosa pátina de postiza lexitimidade o liderazgo crescente do heredeiro ao sempre hostil ducado de Lugo, o xoven Froilán, o terceiro do seu nome, e à sazón, o vástago primeiro de Dona Elena, a Desposuida.

Como única ameaza real às maquinacións orquestradas po-lo seu tio e po-lo seu avó, o nobre fidalgo, quen por longo tempo viña sendo pasto da humillazón, as chanzas e as brincadeiras palacegas, seria a partir dese mesmo momento obxecto dun férreo reximen disciplinário e confinado, pra maior mortificazón, no dantesco gulag de Sigüenza.

Entre tanta peniténcia, Don Froilán souvo atopar algo de paz entre os brazos dunha humilde plebea. Tal cousa acavou por enardecer a lexendária ira da sua avoa, Dona Sofia a Consentidora, quen comezou entón a tecer os fios pra se desfacer definitivamente do seu porfiado e irritante neto.

Inícuamente investido coma Rei, o Usurpador anuncia a sua primeira, única e mais moderna medida. A abolizón da Lei Sálica mas sen efecto retroactivo, reescrebendo a tal fin, se for necesário, a nunca anteriormente enmendada constituizón do hispánico reino e encumbrando así, como sucesora, à sua própria filla, Dona Leonor, a Advenediza.

O círculo fechava-se e semellava xa que as oportunidades de reinar pra o xoven Froilán se perderian no tempo como bágoas na choiva. Nembargantes, a história prefire dos camiños sinuosos e un nutrido grupo de leais nobres norteños proclamaran a redenzón do seu vello reino depredado, o indómito Reino da Galiza. O primeiro naquela vella Europa.

Naquel afastado reino salvaxe, que vira arbitrariamente degradada a sua coroa a simples ducado baixo o señorio do veleidoso e abxecto Rei Bribón, desafiavan así a orden imposta desde o moi minguado imperio viciño. E Don Froilán III, o Conquistador, foi a unánime preferéncia de Deus, dos señores e das señoras do Reino da Galiza e do contumaz cromosoma dos Habsburgo. Os insurrectos lexitimistas foron se facendo fortes en Lugo, e tras daquelas mesmas murallas reeditaron dezaoito séculos despues a sua capital. Decretaron novamente o matriarcado, xuraron restituir as fronteiras de 456 e enviaron corvos à corte Pequeno-Imperial na sua arcana e milenária língua con unha única e desafiante senténcia: "Froilán III, Rei da Galiza"

Como única resposta e temerosos dun Reino da Galiza definitivamente unido, desde a corte pequeno-imperial ordeou-se o inmediato exílio do xoven Rei dos bárbaros, desterrado à outra beira do ancho e salobre Océano Atlántico.

E nos afastados montes do Norte escoitou-se bruar entón, tras cinco séculos de silencio, o corno de guerra convocando ao cónclave dos clans.

............................ (dialecto saavedrino)

El Partido Froilanista nace un 2 de junio del año del señor de 2014 en las remotas y salvajes tierras del milenario Reino de Galiza.

En tal fecha D. Juan Carlos I, el Rey Bribón, sentándose por última vez en el trono pequeño-imperial, anuncia su abdicación en el benjamín, Felipe el Usurpador. Apelando a su femínea condición, el postrero antojo del Bribón pulverizaba todo derecho de nacimiento de Doña Elena, la primogénita y única flor sin pecado sobre el mármoleo pavimento de la licenciosa corte hispánica.

La aparentemente excéntrica veleidad real procuraba, en verdad, conculcar bajo una gruesa pátina de postiza legitimidad el liderazgo creciente del heredero al siempre hostil ducado de Lugo, el joven Froilán, el tercero de su nombre, y a la sazón, el vástago primero de Doña Elena, la Desposeída.

Como única amenaza real a las maquinaciones orquestadas por su tío y por su abuelo, el noble hidalgo, quien por largo tiempo venía siendo pasto de la humillación, las chanzas y las burlas palaciegas, sería a partir de ese momento objeto de un ferreo régimen disciplinario y confinado, para mayor mortificación, en el gulag de Sigüenza.

Entre tanta penitencia, Don Froilán aún halló algo de paz entre los brazos de una humilde plebeya. Ello acabó por enardecer la legendaria ira de su abuela, Doña Sofía la Consentidora, quien comenzó a tejer los hilos para deshacerse definitivamente de su porfiado e irritante nieto.

Inícuamente investido como Rey, el Usurpador anuncia su primera, única y más moderna medida. La abolición de la Ley Sálica mas sin efecto retroactivo, reescribiendo para ello, si fuere necesario, la nunca anteriormente enmendada constitución del hispánico reino y encumbrando así, como sucesora, a su propia hija, Doña Leonor, la Advenediza.

El círculo se cerraba y parecía ya que las oportunidades de reinar para el joven Froilán se perderían en el tiempo como lágrimas en la lluvia. Sin embargo la historia prefiere los caminos sinuosos y un nutrido grupo de leales nobles norteños juraron la redención de su viejo reino depredado, el indómito Reino de Galiza, el primero de la vieja Europa.

En aquel lejano reino salvaje, que viera arbitrariamente degradada su corona a simple ducado bajo el señorío del veleidoso y abyecto Rey Bribón, desafiaban así el orden impuesto por el muy menguado imperio vecino. Y Don Froilán III, el Conquistador, fue la unánime preferencia de Dios, de los señores del Reino de Galiza y del contumaz cromosoma de los Habsburgo. Los insurrectos legitimistas se hicieron fuertes en Lugo, y tras aquellas mismas murallas reeditaron dieciocho siglos despues su capital. Decretaron nuevamente el matriarcado, se comprometieron a restituir las fronteras del 456 y enviaron cuervos a la corte Pequeño-Imperial en su arcana y milenaria lengua con una única y desafiante sentencia. "Froilán III, Rei da Galiza"

Como única respuesta, temerosos de un Reino de Galiza definitivamente unido, desde la corte pequeño-imperial se ordenó el inmediato exilio del joven Rey de los bárbaros, desterrado al otro lado del ancho y salobreño Océano Atlántico.

Y en los lejanos montes del Norte se escuchó tronar entonces, tras cinco siglos de silencio, el cuerno de guerra convocando al cónclave de clanes.

Featured Posts
Recent Posts
Search By Tags
No tags yet.
Follow Us
  • Facebook Classic
  • Twitter Classic
  • Google Classic
bottom of page